Ramazan ayında oruç tutan bir kişiyi iftar ettirmenin büyük bir sevabı vardır. Zeyd İbni Hâlid el-Cühenî’den (r.a.) rivayet edilen bir hadise göre, Peygamber Efendimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur:

"Kim bir oruçluyu iftar ettirirse, oruçlu kadar sevap kazanır. Oruçlunun sevabından da hiçbir şey eksilmez." (Tirmizî, Savm 82)

Bu hadis, oruçluya iftar veren kişinin, o oruçlunun kazandığı sevap kadar sevap kazanacağını müjdelemektedir. Dahası, oruçlunun sevabından hiçbir şey eksilmez. Yani, bir oruçluya iftar vererek onun sevabına ortak olan kişi, oruçlunun sevabından pay alırken, oruçlu kişinin sevabı yine tam olarak kendisine kalır.

Önemli olan, iftar ettirmenin sadece oruçluyu doyurmak anlamına gelmediğidir. İbni Huzeyme’nin Sahih’inde yer alan başka bir rivayete göre, sahâbîler, herkesin bir oruçluyu doyuracak kadar imkân bulamayacağını Peygamber Efendimiz’e arz ettiklerinde, Efendimiz (s.a.s.) şöyle buyurmuştur: "Allah Teâlâ, bu sevabı, oruçluyu bir hurma veya bir yudum su yahut bir içim süt ile iftar ettirene de verir."

Buna göre, bir oruçluyu iftar ettirmek için büyük bir servete veya lükse gerek yoktur. İftar niyetiyle, elde ne varsa oruçluya sunmak, o oruçlu kadar sevap kazandırır. Bu nedenle oruçluyu iftar ettirirken israfa, gösterişe ve reklama kaçmamak gerekir. Zira, niyetin saf olması ve samimi bir şekilde iftar vermek asıl olanı oluşturur, lükse kaçmak ise vebal doğurabilir.