"Asrın felaketi" olarak nitelenen 6 Şubat depremlerinde annesi, gazeteci babası ve iki kardeşini kaybeden 25 yaşındaki Nazire Fırat, babasının mesleğini yaşatıyor.
"Adıyaman'da halkın sesi" olarak haftalık yayımlanan gazetenin imtiyaz sahibi olan Zübeyir Pektaş, 6 Şubat depremlerinde evinin yıkılması sonucu enkaz altında kalarak yaşamını yitirdi.
Nazire Fırat, babasının çok sevdiği ve hayali olan mesleği yaşatmak için işi devralarak gazetenin başına geçti.
Evli ve bir çocuk sahibi Nazire Fırat, AA muhabirine, depremden bir gün önce ailesiyle birlikte olduğunu, yıkılan apartmanın enkazında kalan ailesinin cenazelerinin, depremin 6. gününde çıkarıldığını anlattı.
Babasının mesleğini yaşatıyor
Babasının, hayatta olsaydı depremde Adıyaman halkının yardımına koşacağını dile getiren Fırat, şöyle konuştu:
"Benim için çok acı ve kötü bir gündü. 2015'te babam haftalık gazete çıkarmaya başladı. Deprem günü 208'inci sayısı çıkacaktı. Babam o gün basımını yaptı, maalesef depremler oldu ve dağıtılamadı. Ben o gün bir söz verdim, babamın adını yaşatacağım diye. Gazeteyi tek başıma kendi imkanlarımla çıkarmaya çalışıyorum. Şu anda babama verdiğim sözü tutmak için çabalıyorum. 209. sayıdan sonra gazeteyi başlattım. Kendi çabalarımla ilk çıkardığım sayı babamın anısına oldu. Çevresinden çok yakın arkadaşlarından ailemizden yazılar aldım. Babam için babamın özgeçmişi ve bugüne kadar yapmış olduğu haberleri derleyip böyle bir sayı çıkardım."
Çıkardığı gazeteyi babasının mezarına götürdü
Daha önce basın tecrübesinin olmadığını sadece babasıyla bazı haberlerin derlemesine yardımcı olduğunu aktaran Fırat, "Babamın hayali olduğu için benim de hayalime dönüştü. İlk çıkardığım gazeteyi ilk babama götürdüm mezara bıraktım. Ondan sonra daha da bir azimle bu işe tutulmaya çalıştım." diye konuştu.
10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü'nün artık kendisine acı verdiğini ifade eden Fırat, şunları söyledi:
“Bugün her sene benim için güzel bir şekilde geçerdi. Daha geçen seneye kadar babamla hediyelerle, güzel şiirlerle, paylaşımlarla geçireceğim bir gündü. Fakat hani bugüne dönersek, babamı acı bir şekilde anacağım bir gün olacak. Babamın emanetleri olsun, babamın yazdığı her cümle olsun; bunları hatırlayacağım. Emanetini taşıyorum. Var olduğum sürece gazetenin ismini sildirmemek için elimden geleni yapacağım.”
