İskitler, ya da daha çok bilinen diğer adıyla sakalar ilk Türk Topluluğu kabul edilmektedir.
İskitler veya Doğu bölgelerindeki diğer adıyla Sakalar, MÖ 8. yüzyıl ile MS 3. yüzyıl arasında Avrupa'nın doğusu (Kırım ve Pontik Bozkırları) ile Orta Asya'da yaşamış olan, genellikle göçebe bir halk olarak tanınır. İskitlerin kökenleri Tuva (Altay-Sayan) bölgesine dayanmaktadır ve Doğu Avrasya-Batı Avrasya kültür ve genetik bileşenlerini içerdiği düşünülmektedir. İskitler için Grek kaynaklarında "Skuthēs" (Σκύθης), Asur kaynaklarında "Aşguzai", Fars kaynaklarında "Sakā" ve Çin kaynaklarında "Sai" gibi çeşitli isimler kullanılmıştır.
İskitler, Kimmerlerin yerini Pontik Bozkırları'nda MÖ 8. yüzyılda almış ve bu dönemde Avrasya Bozkırları'nı geniş ölçüde kontrol etmişlerdir. Ukrayna ve Güney Rusya'da yaşayan İskitler kendilerini "Scoloti" olarak adlandırmışlar ve bu bölgede göçebe savaşçı bir aristokrasi tarafından yönetilmişlerdir.
İskitler, savaşlarda süvari birlikleri kullanımında uzmanlaşmıştır ve at üzerinde ok ve yay ile savaşmışlardır. Ayrıca metal işlemeciliği, anıt mezarlar ve sanat tarzları ile zengin bir kültür geliştirmişlerdir. İskitler, İpek Yolu ticaret ağında önemli bir rol oynamış ve Yunanistan, Antik İran, Hindistan ve Çin arasında bir ticaret ağı oluşturmuşlardır.
İskitlerin ismi, İskitya bölgesine atıfta bulunur. Erken dönem yazarlar ve tarihçiler, asıl İskitlerle ilgisi olmayan diğer halkları tanımlamak için "İskit" terimini kullanmışlardır. İskitler ve kültürleriyle ilgili çalışmaları inceleyen bilim dalı ise İskitoloji olarak adlandırılır.
